'Warme aarde'

Op maandag bekeken we de post en vonden we een brief over 'dikke truiendag'. Voor we de brief lazen, dachten we eerst na over wat deze dag zou betekenen. 'Dan moet je heel veel kleren aandoen', vertelde Divano. 'Ja, een dikke trui', antwoordde Noah. Maar waarom precies? Dat wisten we nog niet zo goed, dus luisterden we naar een lied dat bij de brief hoorde. Hier kwam volgend stukje tekst in voor:

De aarde wordt te warm
Zo warm zelfs dat ze smelt
En als wij er niets aan doen
Zijn haar dagen straks geteld
De aarde wordt te warm
Te warm door onze schuld
En als wij er niets aan doen
Verliest ze haar geduld

 

We bespraken het lied. 'Maar moeten we dan een dikke trui aandoen omdat de aarde te warm wordt?', vroeg Marie. 'Dan hebben we toch veel te warm?' Annelies vertelde dat de verwarming die dag minder hoog wordt gezet en we daarom een dikke trui moeten aandoen. 'Ja, want de verwarming is slecht voor ons klimaat', antwoordde Mera. Zij wou graag een stripverhaal maken over het klimaat. Samen met Marie en Annelore ging ze aan de slag. Het stripverhaal kreeg als titel 'warme aarde'.

 

 

In de brief stond ook dat er morgen, op dinsdag, een klimaatwetenschapper zou langskomen. Ot vroeg zich af welke dieren er allemaal zouden uitsterven.

 

In de namiddag kwamen er enkele Monstertjes in de klas. Noor las een verhaal voor dat Ot had meegebracht, Caitlyn maakte met enkele Banaantjes een affiche voor 'dikke truiendag', terwijl Daan met Divano aan de slag ging met de blokken.

 

 

 

 

Op dinsdag was het dan zover. De start van 'dikke truiendag'. We kwamen samen in de turnzaal en zongen en dansten op het lied. Dat kenden we ondertussen al goed.

 

We maakten ook kennis met Celina, de klimaatwetenschapper. Zij kwam in de namiddag langs om onze vragen te beantwoorden. We kwamen zo te weten dat niet alleen de ijsbeer, maar ook de pinguïns en zelfs de koolmeesjes (de vogels) het moeilijk zullen krijgen als de aarde blijft opwarmen. Want pinguïns en ijsberen vinden hun voedsel op het ijs en als het ijs smelt, hebben ze geen eten meer. Vogels eten rupsen, maar de rupsen zullen stilaan uitsterven en dan hebben ook de vogels dus minder eten. Maar Divano had daar al een plan voor bedacht. 'Dan moeten we eten in de bomen hangen', vertelde hij enthousiast. En dit noteerden we dan maar meteen op onze weekplanning.

  

Sumaya vertelde op donderdag over de uil die ze had meegebracht. 'Uilen vliegen', zei ze. Wanda vertelde dat ze soms een uil hoort als ze in haar bed ligt. En ook August en Tobin horen deze soms. 'Uilen zijn dan ook nachtdieren', zei Mera.

 

'Welke nachtdieren zijn er nog allemaal?', vroeg Annelies. 'Vleermuizen', zei Marie. We keken in een boekje over nachtdieren en ontdekten zo dat nachtapen, aardvarkens, woestijnvossen, nachtvlinders,... ook 's nachts leven.

 

'Ook een spookdiertje leeft in de nacht!', zei Wanda plots. Een spookdiertje? Dat kenden de meesten niet. Mera wel. Samen met Wanda gaf ze een beschrijving van het dier en Annelies tekende wat ze zeiden: twee grote ogen, groot hoofd, korte armen en benen, niet zo'n grote oren en een lange staart. Wat een gek dier. 'Bestaat dat wel?', vroeg Klara zich af. We twijfelden een beetje. 'Maar de Regenboogjes leren over spoken!', zei Annelore. 'Misschien kunnen we aan de Regenboogjes vragen of ze een spookdiertje kennen? En of het echt bestaat?' Dat vonden we een goed plan. Tobin kleurde het dier in en samen schreven we een brief naar de Regenboogjes. Sumaya en Soha maakten alvast nog enkele nachtdieren, waaronder een spookdiertje, uit klei.

 

In de namiddag speelden we buiten in het zonnetje. We deden koprollen in het gras, we tekenden met krijt op de stenen, we lazen boekjes,... Wat vonden we die eerste, warme zonnestralen fijn!

 

 

 

Op vrijdag voerden we het plan van Divano uit. Zo smeerden we enkele kartonnen rolletjes in met pindakaas en rolden we deze door een bak vol met vogelzaad. We maakten er een touwtje aan vast en hingen het vogelvoer op in de tuin van onze school. In de namiddag was het tijd voor atelier.