vrijdag 22 maart 2019

Een slak op een tak

Op maandag bracht Mera iets vreemds mee naar de klas. We zagen niet meteen wat het was. Het had een witte kleur. Mera vertelde dat het de schaal van een 'luchtei' was, een windei. Daar hadden we nog nooit van gehoord. Wat is dat precies? Ze legde uit dat een windei een mislukt ei is, een ei met een zachte schaal. En dat vonden we wel een onderzoek waard.




En een proefje, want we konden blijkbaar ook zelf windeieren maken. Daarvoor moesten we wel eerst naar de winkel, want we hadden hiervoor eieren en azijn nodig.

Dit deden we op dinsdag. Eens we de ingrediënten hadden, voerden we ons plan uit. We legden de eieren in een potje met azijn. De azijn rook wel gek, vonden we. August vond het zelfs naar mayonaise ruiken. We zagen meteen dat de eieren begonnen te schuimen.

Of het daadwerkelijk ook windeieren zouden worden?
Daar moesten we nog wat geduld voor hebben...





















Marie bracht een prentenboek mee met kleine dierenverhalen. We lazen er één over de kip en Annelore wou nadien een kip tekenen. Maar hoe tekenen we eigenlijk een kip? Marie vertelde dat we misschien wel een stappenplan konden zoeken, dus deden we dat. We zochten en vonden er één. Zowel Marie en Annelore gingen meteen aan de slag. Annelore tekende bij de kip nog lampen, 'want als het donker wordt, kan de kip anders niets meer zien'. En Marie tekende een kippenhok, 'want anders kan de wolf de kip komen pakken', vertelde ze. 'En dat zou wel heel erg zijn voor het kipje'.


Hanne bracht een liedje mee voor tijdens de muziekronde. 'Twinkel, twinkel kleine ster', heette het. Hanne kon het al helemaal voorzingen. Wat een prachtig liedje. Wat is eigenlijk een ster? Er volgde een lang gesprek over sterren, planeten en de ruimte.

'De zon is een ster', zei Tobin. 'Sterren geven licht' en 'sterren staan heel hoog in de lucht', vertelden we nog. 'Naast de planeten staan de sterren', zei Wanda. 'Met een ladder raken we denk ik niet tot aan de sterren en de planeten', merkte Ot op. 'Want dat is wel heel hoog'. 'Maar met een raket wel!', zei Soha.
We keken naar een korte film over een raket en de ruimte.


Nadien knutselden we planeten en raketten. Dit deden we met een knikker en verf in een doos. We maakten zo heel veel planeten. Maar zijn er in het echt ook zoveel planeten? We ontdekten dat er eigenlijk maar acht planeten zijn.

Op donderdag keken we vol spanning naar onze... Windeieren! We spoelden de eieren voorzichtig af onder de kraan. Wat gek! De harde schaal was verdwenen en er bleef alleen een zacht vlies om de eieren over. Dit kwam dus door de azijn. Een groep bananen trok naar de andere kleuterklassen om trots te vertellen over de windeieren die ze hadden gemaakt. En ook zij kregen zin om zelf zulke eieren te maken.

Marie bracht op deze dag ook slakken mee. Hoe kwam het dat er plotseling zoveel slakken waren in de natuur? We ontdekten dat slakken een winterslaap houden. Nu het eindelijk weer lente is, ontwaken ze stilletjes en zien we er steeds meer en meer. We telden de slakken van Marie en gingen in de tuin op zoek naar nog andere slakken. We vonden er jammer genoeg geen. Maar Marie wist ook heel goed hoe dat kwam. 'Ze houden van blaadjes en hier zijn niet zoveel blaadjes', merkte ze op.  

 
Onze windeieren bleven ons ook op vrijdag nog bezighouden. 'Ik vind die op een waterballon lijken', zei Tobin gisteren. 'Of op een botsbal', zei Annelore. Zou het ei ook echt kunnen botsen? Of zou het stuk gaan? Dat moésten we gewoon eens uittesten. We gingen naar buiten en zochten een plek uit. 1,2,3,... En het ei was... kapot..




Verder gingen we van start met het maken van de nieuwsbrief voor de lente en genoten we van het warme zonnetje in de tuin.




vrijdag 15 maart 2019

De 'W' van walvis en wind

 
Wat een blij weerzien in de klas op maandag! We vertelden over onze krokusvakantie. Annelore was naar de bergen met sneeuw geweest, Mera had twee nieuwe kippen gekregen, Soha had veel gespeeld,... en Tobin? Die was naar zee geweest. Hij toonde een schelp die hij daar had gevonden. Maar was het wel een schelp? We dachten van wel, maar we waren niet helemaal zeker. Dat zouden we snel uitzoeken.



 
Marie vertelde over de wind van gisteren. 'Ik viel bijna om door de wind', zei ze. 'En als het harde wind is aan zee, kan je vliegeren', zei August. En zelf een vlieger maken? Daar hadden we ondertussen wel zin in gekregen. We gingen meteen aan de slag. We keken naar een prent van een vlieger en dachten na over welke materialen we hiervoor konden gebruiken. 'Touw, stokken en papier', bedachten we. We zochten de materialen uit en gingen aan het knutselen. Wat een prachtige vliegers werden er gemaakt! Deze moesten we natuurlijk ook uittesten. Dat deden we in de namiddag. Onze vliegers gingen soms stuk dus moesten we deze nadien ook weer herstellen. Hier gebruikten we plakband voor en extra touw.  



Op dinsdag trokken we naar het documentatiecentrum om er boekjes te gaan halen over de wind en de schelp van Tobin. We kwamen te weten dat de schelp die Tobin bij zich had een oester was. Er wonen diertjes in deze schelpen die dan een parel maken. 'Maar de parel zat er wel niet meer in', vertelde Tobin.

Divano bracht een weetje over een walvis mee. Een walvis kan tot wel 16 meter lang worden. Maar hoe lang is dat precies, 16 meter? We gingen naar buiten en namen onze meter mee. We tekenden een lijn met stoepkrijt en schrokken ons een bult. 'Want zo lang had ik niet gedacht dat een walvis kon worden', zei Wanda. In de namiddag keken we naar een poppenkastverhaal.

Op woensdag lag er een papieren vliegtuigje in de klas. Deze was van Divano. Het kon goed vliegen, 'maar ik denk dat als je een vliegtuig uit klei maakt, het veel sterker is', zei August. 'Anders gaat die door de wind kapot'. Hij ging aan de slag en maakte er één uit klei. Maar kon deze ook echt vliegen? 'Ik denk dat hij nu misschien te zwaar is', merkte hij op.



 

Tuur toonde ons op donderdag zijn knutselboek met daarin een stappenplan om een vlieger uit papier te maken. Hij ging aan de slag met Marie en Annelore. 'Want die van ons gingen snel kapot, misschien dat ze zo beter kunnen worden gemaakt', zeiden ze. Tuur maakte een prachtige groene vlieger.
Om de vliegers te maken, gebruikten we nu geen gewoon papier, maar zijdepapier. We ontdekten tijdens het werken met dit materiaal iets geks. Want als het nat wordt, geeft het inkt af. En daar maakten we dan maar meteen een techniekje van. We legden enkele restjes zijdepapier op een groot blad en met de waterspuit maakten we het nat. Wat gaf dit een prachtig resultaat. Op vrijdag stapten we mee met de klimaatbetoging.
 

 
 
 



 

vrijdag 1 maart 2019

Oe, oe, ik zie een kangoeroe!

 
Divano liet op maandag zijn knie zien. 'Bloed', zei hij. En hij vertelde dat hij gisteren was gevallen. 'Is dat een litteken?', vroeg Tobin. Een litteken... Wat is dat precies? We dachten na. Mera vertelde dat zij een litteken heeft aan de duim, want ze is daar vroeger aan geopereerd. En Wanda heeft een litteken op haar voorhoofd.

Blijkbaar waren er nog kinderen met een litteken en we ontdekten zo dat een litteken eigenlijk iets is dat wanneer je vroeger ergens een wondje hebt gehad en het wel genezen is, maar dat je het nog steeds kunt zien. Er blijft dan een wit streepje zichtbaar. Mera, Annelore en Wanda maakten er een onderzoek rond.

Ondertussen toonde Klara haar fototoestel en was het een ideaal moment om foto's van onze gekke haren te maken.



 









Tuur toonde zijn nieuwe kraan en had al een duidelijk plan. Hij wilde in de zandbak een hoge berg maken met zijn kraan. Hij ging aan de slag met Tobin en August. Ze gebruikten water zodat het zand beter aan elkaar bleef kleven.

We kregen ook post. Van het carnavalsteam kregen we twee opdrachten. We moesten naar het lied 'le Carnaval des Animaux' luisteren en meer bepaald naar het stukje over de kangoeroe. En we moesten ook een kangoeroe knutselen voor vrijdag, maar daarvoor moesten we wel vertrekken vanuit een bestaand voorwerp. 'Maar wat is een voorwerp?', vroeg Marie. August legde uit dat het een 'ding' is. 'Dus ook een potlood is een voorwerp', zei Marie. 'Of een fiets'.


We hadden het begrepen. We bekeken eerst enkele foto's van een kangoeroe en gingen nadien meteen aan de slag. We kwamen samen tot het besluit om van de schildersezel een kangoeroe te maken. 'Want die heeft precies al lange poten', zei Annelore. We prikten oren uit, we knipten twee ogen en we maakten een lange staart van kartonnen rolletjes. Deze schilderden we bruin. Iedereen hielp mee.








Net voor de middag was het tijd voor de muziekronde van Tuur. Hij bracht een leuk liedje over een wasbeer mee. Na de middag trokken we naar het toneel. We gingen naar de voorstelling 'Nesten' kijken in Heist-op-den-Berg. Na het toneel praatten we nog even na en konden we besluiten dat iedereen het wel een grappig toneel vond. 'Op het einde was het wel even eng toen het donker werd', zei Ot.

Op dinsdag werkten we nog even verder aan onze kangoeroe en toonde Wanda haar step. Buiten maakten enkele Banaantjes een parcours met stokken waar er rond kon worden gestept. We toonden onze gekke brillen aan elkaar.

Op het einde van de dag vierden we de verjaardag van Tuur met ijs en fruit.
Hoera voor Tuur!





Op woensdag keken we verwonderd naar elkaars gekke hoeden en gingen we zwemmen.

Op donderdag zagen we heel veel verschillende, gekke schoenen en sokken. Wanda kwam zelfs op de teenslippers van papa naar school.

Sumaya bracht op deze dag een pinguïn mee naar de klas. Enkele Banaantjes vertelden over de pinguïndans. Annelies zette het liedje op en we begonnen spontaan te dansen. De carnavalsfeer zat er al duidelijk in. We maakten een verjaardagsboek voor Tobin en vierden hem met lekkere pannenkoeken. Hij werd vijf jaar. Hoera voor Tobin! 

Op vrijdag was het dan eindelijk zover... CARNAVAL! Wat hebben we plezier gemaakt! Voor één dag waren er geen bananen, maar wel piraten in de klas, én prinsessen, én indianen, én vleermuizen, én draken,... Wat fijn!