Drijven en zinken

Op maandag genoten we van een extra vrije dag, dus we hadden op dinsdag veel te vertellen tijdens onze praatronde.

Zo vertelde August over zijn avonturen in Planckendael. Hij toonde een grondplan van de dierentuin en legde uit waarvoor hij dit had gebruikt. 'Zo konden we zien waar welke dieren stonden'. En welke dieren hij het leukst vond? 'Allemaal!'.

We dachten samen na over wat we konden doen met het grondplan van August. 'We kunnen de dierentuin nabouwen in de zandbak!', zeiden enkele Banaantjes. 'En we mogen de parking ook niet vergeten', zei Tobin. Hij had op deze dag wel tien speelgoedauto's bij. Die kon hij dan ook meteen gebruiken bij het bouwen van de parking van de dierentuin. Wanda, Noah, Hanne en August gingen meteen aan de slag in de zandbak terwijl Tobin samen met Mira en Divano de parking bouwde.

Ot vertelde ook nog over het konijn dat ze bij zich had. Wat konden we met deze knuffel doen? We dachten na over wat konijnen graag doen. 'Die zitten graag op het gras', zei Annelore. 'En die verstoppen zich in konijnenholletjes', vulde Marie nog aan.

En een verstopspel met het konijn op het gras? Dat leek ons wel leuk. Enkele Bananen verstopten het konijn en gaven de anderen aanwijzingen over de verstopplek. Kwamen ze in de buurt, zeiden ze: 'warm, warm, warm', gingen ze weer verder weg van de plek, zeiden ze: 'koud, koud, koud'. Dat vonden we wel een heel leuk spel en het werd dan ook nog vaak opnieuw gespeeld.

Op woensdag gingen we zwemmen.

Op donderdag bracht Tobin een beker mee. Die had hij gewonnen op het judotoernooi. Hij was tweede geworden dus had hij een zilveren beker gekregen. We gaven hem een groot applaus. We praatten nog na over het winnen van bekers en medailles. Welke beker krijgt de eerste? En de derde? Dat zochten we uit. Zo ontdekten we dat de eerste goud krijgt en de derde brons.

Ondertussen was Ludo het gras aan het maaien en Divano en Tuur hadden wel zin gekregen om hem te helpen. 'Ik heb het helemaal alleen mogen doen', vertelde Tuur na zijn groots maaiavontuur. 'Die grasmachine ging snel!', zei Divano.

 

In de namiddag deden Mera, Wanda en Ot een onderzoek in de waterbak. Op woensdag knutselden ze enkele bootjes in elkaar, maar ze vroegen zich af of deze wel zouden drijven op het water. Ze testten het uit, maar onderzochten ook meteen of een schaar, legoblokjes, dobbelstenen,... bleven drijven op het water of naar de bodem zonken. Noah vouwde een boot voor zijn piraat en ja hoor, ook deze bleef drijven op het water.

Op vrijdag bracht tuur twee schroevendraaiers mee naar de klas. Hij vertelde dat hij deze gebruikt om zachte boomschors af te schrapen voor de kippen. Dat vonden we wel heel speciaal en we vroegen ons dan ook af hoe dit precies moest. Ludo bracht in de namiddag twee boomstammen naar onze klas en we gingen meteen aan de slag. We ontdekten heel veel insecten onder de boomschors. 'Dat eten de kippen dan allemaal op', vertelde Tuur.

We eindigden onze dag met het vieren van de verjaardag van Marie. Zij werd op donderdag vijf jaar. We maakten een verjaardagsboek en ze trakteerde ons op waterijsjes.  Mmm... Dat heeft ons gesmaakt! Hoera voor Marie!

 

 

 

Prachtige kampherinneringen

 

Mira: 'ik mis het kamp al'
Wanda: 'we hebben een groot kamp gebouwd in het bos'

Annelore: 'ik vond het fietsen op het kamp het leukst'
Marie: 'gelukkig scheen het zonnetje op kamp'
Mera: 'het was heel leuk'
August: 'we hebben kevers gevonden en dat was leuk'

...

Vandaag, enkele dagen na ons verblijf in het boswachtershuis, werden er heel wat fijne herinneringen in de kring gedeeld. Dat we het kamp nu al missen? Dat werd al snel duidelijk...

De Banaantjes hebben thuis dus ongetwijfeld veel verteld over onze tweedaagse in Westerlo, maar hier volgt nog even een verslag (in een notendop weliswaar) over onze spannende avonturen.

Op donderdag vertrokken we allemaal - met heel veel zin - naar Westerlo. Valiezen en fietsen bij? Check! Met een grote glimlach op ons gezicht stapten we de auto's in. Gelukkig waren we er snel. We herkenden de plek nog van onze uitstap en dat stelde ons gerust. We trokken meteen de speeltuin in terwijl enkele kampouders onze spullen naar de zolderkamer van het Boswachtershuis brachten. Het zonnetje scheen volop en genieten van die eerste momenten deden we dus des te meer.

Van al dat spelen kregen we al snel honger. We aten een koek en enkele Bananen maakten alvast al wat fruitstokjes voor in de namiddag. Even later trokken we het bos in, met onze fietsen en de bolderkar. Op zoek naar een plek om te picknicken.

Na onze lekkere boterhammen besloten we om verder op ontdekking te gaan in het bos. We fietsten door de lange dreef en vonden een plek waar we enkele bosspelletjes speelden. We maakten een heleboel prachtige natuurschilderijen, we speelden tikkertje boom, we legden een touwparcours af met een blinddoek,...

 

Even later zetten we onze tocht verder richting de Asberg. Of we met onze fietsen boven raakten? Zeker! Eenmaal boven, kwamen we een klimboom tegen. Klara klom er meteen in. We zochten en vonden ook een ideale plek om een kamp te bouwen.

Ans zocht ondertussen met enkele Bananen een tak uit. Deze gebruikten we om later op de dag een aandenken aan ons kamp van te maken.

Mira verzamelde bosspullen en August vond enkele kevers. Ook Hanne ging op zoek naar bijzondere bosschatten. Ze vond enkele mooie blaadjes die ze bij in de zak van Mira stopte. Daar zouden ze later nog iets van kunnen knutselen.

Na onze avonturen op de Asberg trokken we terug naar het Boswachtershuis. We waren intussen immers ontzettend benieuwd geworden naar de kamer waar we straks zouden slapen.

Eenmaal aangekomen, gingen we naar boven, zochten we een plekje uit en maakten we ons bed op. Even later gingen we nog wat knutselen of spelletjes spelen en konden we genieten van lekkere frietjes. We kregen een ijsje als dessert en maakten ons dan stilaan klaar om te gaan slapen. Pyjama aan, terugblikken op de dag, nog een verhaaltje en dan... Op naar dromenland...

 

Na een deugddoende nachtrust hadden we energie genoeg om aan onze tweede kampdag te beginnen. Het regende, maar dat kon ons niet deren. We besloten om onszelf te grimeren. Plotseling kwamen er draken, vlinders, prinsessen en zelfs een cheeta tevoorschijn. We knutselden met de bosspullen die we de vorige dag in het bos hadden verzameld. Ondertussen werden onze spullen alweer ingepakt en in de auto's geladen.

We maakten lekkere croque monsieurs en aten onze buikjes rond. En ja hoor... Na het middageten kwam het zonnetje dan toch nog tevoorschijn. We namen snel onze fietsen voor een laatste tocht door het bos. De regen had voor heel wat plassen gezorgd en dat maakte het fietsen des te plezieriger!

 

We gingen nog een laatste keer spelen op de Asberg en keerden dan terug naar het Boswachtershuis. We aten nog een koek en namen dan afscheid van onze kampplek. Ons valiesje gevuld met vuile kleren, maar vooral met een heleboel mooie herinneringen aan een prachtig kamp.

 

Bedankt aan de Banaantjes en zeker ook aan de kampouders om er samen een onvergetelijke tijd van te maken! We kijken al uit naar het volgende kamp...

 

Dromen over het kamp...

Op maandag vierden we feest! Hanne werd drie jaar en trakteerde ons op lekkere fruitstokjes. Mmm... Dat heeft gesmaakt! Hanne knutselde zelf haar kroon en we maakten allemaal een tekening voor haar. Deze werden gebundeld in een groot verjaardagsboek.

In de namiddag trokken we op uitstap naar het Boswachtershuis in Westerlo. Daar gaan we pas volgende week op kamp, maar we wilden toch al eens graag een kijkje nemen. Want waar gaan we slapen? En wat kunnen we daar eigenlijk allemaal doen? 'Heel veel!', ontdekten we: wandelen, picknicken, kampen bouwen, met takken spelen,... 'Een miljoen dingen', zei August. We hebben alvast genoten van het spelen in de grote speeltuin. Hopelijk is de zon volgende week ook van de partij! 

Divano vroeg zich af hoeveel nachtjes we nog moesten slapen voordat we eindelijk op kamp konden vertrekken. Daarom maakten we een aftelkalender. Marie en Mera gingen aan de slag en tekenden het boswachtershuis, een bos en vakjes om te tellen. Nu zijn het nog maar 6 dagen...

De andere Bananen maakten ondertussen een naamkaartje om aan hun koffer te hangen. 'Zo kunnen we weten van wie welke koffer is', zei Tobin. 'Ja, want anders kan die misschien verloren gaan', merkte Tuur op.

Mira bracht een geluidenboek mee en Noah een ketting. Annelore wou ook wel zo'n mooie ketting en ging meteen aan de slag. Uiteindelijk maakte ze een ketting én een armband.

 

In de namiddag vierden we Patrick zijn pensioen. Het was zijn laatste dag op Triangel. We genoten van een lekker ijsje en zwaaiden Patrick uit.

Op donderdag bracht Noah een knuffeldier mee naar onze klas. 'Dit is een koala', vertelde hij. Hij kon ook geluid maken. 'Wat eet een koala eigenlijk?', vroegen we ons plotseling af. 'Ik denk vlees en gras', zei Mira. 'Ik denk bamboe!', zei Wanda.

We zochten het op en ontdekten dat een koala graag bladeren van de eucalyptusboom eet. Bijna niets anders dan dat. We besloten om dit ook voor de koala van Noah te maken. 'Want misschien heeft die straks wel honger', zei Divano. We keken naar een filmpje van een etende koala om te ontdekken hoe deze boom er precies uitzag.

 

Op vrijdag begonnen we aan het cadeau voor Moederdag. Hiervoor moesten we eerst nog naar de winkel. In de namiddag werd er al hard aan gewerkt.

 

Nu dromen we alvast nog even verder over leuke en spannende kampavonturen...

 

Tot volgende week!