En het bot is van een...

Op maandagochtend kwamen er veel Bananen uitgeregend aan op school. Marie en Annelore hadden alvast hun voorzorgen genomen door een paraplu mee te nemen. 'Als we allemaal onder mijn paraplu kunnen, lukt het toch om straks naar de brievenbus te gaan en de brief naar de dierenarts te sturen?', vroeg ze zich af. Maar konden we wel allemaal onder één paraplu? We gingen het meteen uittesten. Eerst met z'n allen onder de ene paraplu, maar dat lukte niet. De Bananen verdelen onder de twee paraplu's? Dat lukte wel!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eens we terug in de klas waren, kregen we zin om paraplu's te knutselen. Tobin, Soha en Marie gingen meteen aan de slag. Met schilfers van waskrijt, maakten we ook nog waterdruppels door er met een strijkijzer over te gaan. We moesten wel voorzichtig zijn. Deze achtergrond gebruikten we nadien voor een vrije tekst.

Samen met Lana trokken we naar de brievenbus in het dorp. We deden onze regenlaarzen aan en gingen op weg. Na een kwartier wandelen, zagen we de rode brievenbus staan. Verantwoordelijke Ot postte de brief. Toen we terug in Triangel aankwamen, maakten we een stappenplan over de weg die onze brief zal afleggen. Eerst hebben we de brief geschreven, dan hebben we deze in de enveloppe gestoken met een postzegel en het adres erop, dan zijn we de brief gaan posten. En dan? Dan zal de postbode de brievenbus leeg komen maken en naar het postkantoor brengen waar deze gesorteerd wordt en uiteindelijk bij de dierenarts terecht zal komen, vertelde Annelies nog. Wat zijn we alvast benieuwd naar zijn antwoord!

 

In de namiddag kregen we enkele Regenboogjes op bezoek en was het de muziekronde van Mira. Zij koos voor het lied 'Hoofd, schouders, knie en teen'. We zongen het telkens een beetje sneller en veranderden soms een woordje. Dat vonden we fijn!

 

Op dinsdag bracht Ot een doosje met naaigerief mee. We hadden wel zin gekregen om te naaien en zochten uit met welk materiaal we dit het beste konden doen. In dik karton raakten we niet met de naald, maar in rubberpapier wel. We maakten er eerst een tekening met stippen op en gingen vervolgens aan de slag met naald en draad. We probeerden het eerst met plastiek naalden om de techniek van het naaien onder de knie te krijgen. De jongsten gingen ondertussen aan de slag met rijgfiguren.

 

 

Op woensdag gingen we zwemmen. Onderweg zagen we enkele sneeuwvlokjes dwarrelen, maar de sneeuw bleef jammer genoeg niet liggen. 

 

Donderdag was het tijd om aan de slag te gaan met echte naalden. We naaiden knuffelkussens door twee lappen stof aan elkaar te maken en deze te vullen met watten. Dit lukte al heel goed. Annelies vertelde dat het Gedichtendag was. We besloten om zelf een gedicht te maken over de ijsberen. Hiervoor zochten we eerst enkele rijmwoorden en puzzelden het nadien tot een tekst. Op vrijdag werkten we hier nog even aan verder en maakten we er ook nog prenten bij.







Het werd uiteindelijk een prachtig gedicht dat 'de ijsbeer' als naam kreeg.

 

'Dag ijsbeer,

Wat denk je van het weer?

Het is niet koud, maar warm.

Alarm!

We willen helpen zodat het ijs niet zal smelten.

 

Minder met de auto, meer met de fiets.

Anders is het ijs weg in een flits.

Trek een dikke trui aan
en laat de verwarming minder staan.'

We eindigden de week met... POST! We hadden een antwoord gekregen van de dierenarts. Hij vertelde ons dat het bot dat Tuur gevonden had niet van een dino, maar wel van een koe is. Wat zijn we blij dat we het eindelijk weten!

Volgende week schrijven we alvast nog een briefje terug om de dierenarts te bedanken.