Appelsien, laat je zien...

Op maandag was Noah terug in onze klas. Hij was een week naar zee geweest en had enkele spulletjes meegebracht. Een boekje met allerlei zeedieren, een duikerpopje én een zeester. 'Die heeft oma gevonden op het strand', vertelde hij hierover. 'Moet die niet terug in de zee liggen?', vroeg Marie zich af. 'Nee, die is gedroogd', zei Noah hierop. We bekeken het dier en telden de armen van de zeester. Vijf armen. 'Wij hebben er maar 2, dus dan heeft die zeester drie armen meer', merkte August op.

Noah wilde graag wat meer weten over de zeester en ging samen met Lana, Divano, Hanne en Sumaya naar het documentatiecentrum op school. Daar vonden ze enkele boekjes. In één boek stond een prent van een zeester. 'Dezelfde!', riep Divano. En hij legde de zeester op de prent. We telden evenveel armen.

Ondertussen keken Mira en Hanne in een boekje over schelpen. Ze haalden de schelpen van de klas erbij en probeerden dezelfde te zoeken. Annelore hielp hen hierbij. Ze ontdekten dat ze ook figuren konden leggen met de schelpen. Zo maakten ze een hartje.

August bracht rubberstickers mee. Toevallig zaten hier ook enkele zeedieren tussen. Een haai, een vis, een inktvis en zelfs ook een zeester. Hij wilde een lange tekening maken met de stickers. Een tekening zoals die van Marie, die zo lang was als onszelf. Hoe ging August dit aanpakken? Hij besloot zijn plan uit te voeren met Tobin. Ze probeerden het eerst met lijm, maar het papier bleef niet zo goed aan elkaar hangen. Met plakband lukte dit al beter.








Mera, Wanda en Ot besloten om een zee te knutselen. Ze gebruikten noppenfolie om afdrukken te maken. 'Want de bolletjes lijken op luchtbellen van de vis', zei Wanda. Dan kleefden ze de stickers van August op hun werk. Ot koos ervoor om zeedieren te tekenen en Mera ging aan het knippen. Elk creëerden ze een prachtig werk.

 

In de namiddag kwamen er enkele Duiveltjes vertellen over de Damiaanactie.

Op dinsdag bracht Mira haar knuffelschaap mee. Ze had een naam bedacht voor het dier. 'Ot het schaap', zei ze. Dat vonden we een leuke naam. Ot en Mera stelden meteen voor om haar te helpen met een naamkaartje voor de knuffel. Ot schreef haar naam en Mera maakte er een touwtje aan. Mira vond dit geweldig.

Tijdens een moment in de kring begon Marie spontaan te rijmen. 'Dak, lak, vak,...', klonk het. Annelies besloot om een rijmspel met de Banaantjes te spelen. Elke Banaan kreeg een kleurtje op zijn neus. Annelies zei een woord, gevolgd door een al dan niet rijmwoord. Rijmde het, ging de ene kleur rechtstaan. Rijmde het niet, ging de andere kleur rechtstaan. Nadien mengden we de kleuren door onze neuzen tegen elkaar te wrijven. Bij Ot verscheen er zo zelfs een tomaat op haar neus.

Meteen na het kringspel hadden Hanne en Noah de vingerverf ontdekt en gingen ze ermee aan de slag. Ze stempelden met al hun vingers. Ze vonden het mooi dat de kleuren op deze manier met elkaar mengden.

Ondertussen gingen enkele andere Bananen aan de slag met de klei. Sumaya maakte samen met Divano een zeester. 'Met vijf armen', zei Divano. Ook Hanne maakte er één. Tuur maakte een platte vis, Annelore een boom en Mera maakte een zeester en een zon.

Op woensdag vouwde Tobin een vliegtuig uit papier. Hij testte 'de Tobin' (het vliegtuig) uit in de tuin. Wat ging die snel! Mira had dit ook opgemerkt en wou ook wel zo'n vliegtuig. Tobin hielp haar hierbij.

Op donderdag bracht Ot een citruspers mee. Op woensdag dachten we appelsienen te eten, maar sommige kinderen vinden het vruchtvlees niet zo lekker. 'Maar dan kunnen we toch ook appelsiensap drinken?', merkte August op. 'Ik heb een pers voor appelsienen!', zei Ot. Dus, op donderdag sneden we de appelsienen in de helft en persten we deze. We onderzochten hoeveel appelsienen we nodig hadden om aan iedereen evenveel sap te kunnen geven. Divano vond de halve appelsien lijken op de bloedmaan, terwijl Marie de vergelijking maakte met een pizza. Mmm... Dat smaakte!

Op het einde van de dag luisterden we naar een verhaal over een vogel. We keken na het verhaal naar buiten en gingen op zoek naar een vogel in de lucht. We merkten plotseling op dat de wolken wel heel snel voorbij vlogen. 'Het is harde wind en daardoor gaan de wolken zo snel', zei Mera. We besloten om in de tuin op de grond te gaan liggen en wolken te spotten. We zagen zo een walvis, een boot, een dino,... Ook enkele vogels kwamen voorbij. 'En een vliegtuig!', riep Hanne plotseling. 

Op vrijdag bracht Tuur ook een citruspers mee. Hij bracht niet alleen een appelsien mee, ook een citroen, enkele bloedappelsienen en een pompelmoes. We persten de vruchten en proefden deze. De ene vonden we al wat lekkerder dan de andere. 'De citroen smaakt wel heel zuur', zei Annelore. 

Alleszins, onze portie vitaminen hebben we zeker binnen voor deze week!