Ot bracht op maandag een doorschijnend insectendoosje mee. Een doosje met stro, takjes, dennenappels,... Wat waren we benieuwd! We moesten stil zijn, want dan zouden we te weten komen wat er in het doosje zat. We maakten het muisstil... Toen plots: een échte muis verscheen! Ot vertelde dat Mansje deze had gevonden in bad. Ot wilde haar verzorgen en gaf de muis een warm nest en wat lekkers. Het dier kreeg de naam 'Iris'.
'Zouden we het muisje niet beter vrijlaten in de natuur?', vroeg Marie zich plots af. We dachten na, want eigenlijk was dat wel een goede vraag. We moesten eerst zeker zijn welke soort het was. 'Want het kon ook een muis zijn die graag in huis woont, waar het lekker warm is', zeiden we. We keken naar de kleur van het dier. Een bruine vacht, roze poten, kleine oortjes,.. We keken in een natuurboek en vonden een muis die er sterk op leek. We ontdekten zo dat Iris een bosmuis was. 'Dan moet Iris naar het bos!', zei Klara. Ot vond dit een goed idee, want dan kon het muisje op zoek gaan naar haar familie. We gingen samen met Lana naar het bos achter de parking van de school. We keken rond en vonden het allemaal goed dat de muis op deze plek vrijgelaten werd. 'Er staat zelfs al een huis!', riep August. En hij wees naar een houten hut. We zetten het doosje op de grond, deden het deksel open en maakten het stil. Iris kwam voorzichtig uit het stro tevoorschijn en liep meteen de struiken in. 'Ik denk dat ze blij is', vertelde Wanda. 
Ot miste Iris wel een beetje en daarom besloten we om muizen te knutselen. Deze kon Ot dan nadien in het nestje zetten. We gebruikten kartonnen rollen, vilt, verf en wiebeloogjes. Met behulp van een stappenplan knutselden we prachtige diertjes.
Noah en Divano maakten ondertussen ook nog een hol voor de knuffelmuis van de klas in onze zandbak. Met plastic buizen bouwden ze een weg onder het zand. 'Want anders valt al het zand op haar hoofd', zei Noah.
Op dinsdag hadden we ons warm aangekleed, want... We verwachtten sneeuw! Vol spanning keken we naar buiten. Wat hoopten we zo op de eerste sneeuwvlokken van dit jaar. Tijdens de eerste buitentijd voelde we ze eindelijk op onze neus. We rolden sneeuwballen, zochten naar voetsporen, tekenden in de sneeuw,... Onze waterballonnen waren intussen ook ijs geworden. IJsballonnen dus. Wat hebben we genoten!
Tuur bracht een bot mee naar school. Een groter bot dan dit van vorige week. Zou dit van een dino zijn? 'Ik denk het', zei hij. 'Maar we zijn niet zeker dat het van een dino is', merkte August op. We bedachten samen een manier om het antwoord te weten te komen. Want wie zou dat kunnen weten?
'Een dierendokter', zei Annelore plots. En hoe kunnen we dat aan de dierendokter vragen? 'We kunnen gewoon bellen', zei ze. 'Maar hoe kunnen we dan het bot tonen?', vroeg Annelies. 'We kunnen een brief schrijven met een foto erbij', zei Mera. En dat deden we op woensdag. Tobin en Tuur gingen aan de slag en stelden samen met Annelies de brief op. Het was belangrijk dat we het bot ook opmaten. De brief wordt volgende week verstuurd. Wat zijn we benieuwd!
Op het einde van de dag was het tijd voor de muziekronde van Tobin. Hij had een lied uitgezocht over Bonobo's. We zongen en dansten uitbundig. Wat een leuk lied!
Op donderdag bracht August een witte muis mee. Hij had een plan bedacht. Hij wilde een hol timmeren met houten planken. Hij vroeg of Tobin wou helpen en samen tekenden ze eerst een schets uit met potloden. 'Eerst de muren, dan het dak en dan kan de muis in het hol slapen', vertelden ze. 'We moeten de onderkant niet dichtmaken, want anders kan de muis er niet meer uit', zei August nog.
Sumaya toonde een sneeuwman uit klei. 'Ik wil ook een sneeuwman, maar dan op papier. We kunnen er één knutselen met witte verf op zwart papier!', zei Annelore. 'Want wit zien we het beste op die kleur'. En dat had Annelore goed onthouden, want op woensdag hadden we immers ontdekt dat we wit het beste op donkere kleuren zien. Ot had dit uitgetest voor ons in de kring.
Hanne en Mira hadden intussen wel zin om te knutselen en gingen meteen aan de slag en maakten een leuke sneeuwman.
Op vrijdag bekeken we de post van de Vuurvliegjes. Zij hadden een vraag: wie is de kleinste, grootste, jongste en oudste Banaan in onze klas? Dit zochten we uit met een meter en onze verjaardagskalender. In de namiddag kregen we enkele Worteltjes op bezoek. Tobin wou het liedje uit zijn muziekronde ook wel aan hen aanleren. Wat vonden ze het fijn en wij ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten