vrijdag 7 februari 2020

Rijst eten met stokjes

Op maandag bracht Annelore twee houten stokjes mee naar de klas. Twee stokjes... 'Als je die tegen elkaar tikt, maak je muziek', zei Tobin.
 
Maar Annelore legde ons uit dat de twee stokjes geen muziekinstrumenten zijn, maar stokjes om te eten. 'Want ik ben gisteren naar de Chinees geweest en daar heb ik rijst met deze stokjes gegeten'. Eten met stokjes? Dat vonden we wel heel vreemd, maar we kregen het idee om dat ook eens zelf te proberen. We planden alvast in dat we op donderdag naar de winkel zouden gaan om rijst te kopen.
 
In de namiddag keken we naar een filmpje over waarom ze in China met stokjes eten. Vroeger gebruikten ze in China echte takken om te eten en deze gewoonte is gebleven. 'Maar goed dat wij een vork gebruiken, want het is precies wel moeilijk om met stokken te eten', merkte Jesse op. We zochten daarom naar een stappenplan om het eten met stokjes te oefenen.
 
Op het einde van de dag gingen we turnen met Ilse.
 
Dinsdag ontstond het idee om een rijstwinkel in de klas op te bouwen. Marie, Annelore, Noah en Klara gingen aan de slag. Ze namen het tekenbord en noteerden hierop de prijs. Ze namen wol en touw en knipten dat in kleine stukjes. 'Onze rijst is klaar', zeiden ze. De rijst was al snel uitverkocht. Er werden Chinese lantaarns geknutseld die we ophingen in onze kring. 'Nu begint het hier echt op China te lijken', zei Mira.
 
Hanne bracht een pet mee naar de klas. Ze legde uit dat haar papa deze moet opzetten wanneer hij gaat werken. 'Is hij dan een postbode?', vroeg Noah. Jesse antwoordde dat het iemand is die op een trein werkt. 'Want ik heb dat al eens gezien', zei hij. Hanne vertelde dat haar papa de kaartjes op de trein moet nakijken. 'Kunnen we eigenlijk met de trein naar China?', bedachten we ons. 'Ik denk dat we daar wel het vliegtuig voor moeten gebruiken', zei Marie. En we ontdekten dat we zelfs 10 uur onderweg zouden zijn.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Op woensdag besloten we om treintje te spelen. Hanne zette de pet van haar papa op, we maakten voor onszelf een treinticket en gingen in het treintje op de speelplaats zitten. Eens we allemaal een plek hadden gevonden, kwam Hanne de kaartjes knippen met een perforator. 'Precies echt!', zei Leon.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Op donderdag was het dan zover. We gingen naar de winkel met Lana en we kochten rijst en noedels. We betaalden met een briefje van 10 euro en we kregen nog wat wisselgeld terug. Nadien gingen we turnen en in de namiddag konden we beginnen aan het klaarmaken van onze rijst. We zetten twee kookpotten op het vuur en lieten het water koken. 'Wanneer het water begint te borrelen, kookt het', ontdekten we zo. De rijst en de noedels werden in het water gelegd en we wachtten een paar minuten. Nog even afgieten en we konden smullen. Wat vonden we het lekker!
 
Ondertussen werd er nog wat Chinese muziek opgezet. 'We zijn nu echt in China', zei Divano.
 
 
 
Op vrijdag bleef de rijstwinkel in onze klas nog even open en bracht Noah een tol mee naar de klas. We kregen het idee om zelf een tol te knutselen. We gebruikten hiervoor karton en stokjes. We ontdekten dat hoe kleiner we de tollen maakten, hoe sneller ze tolden. Ze werden stuk voor stuk prachtig.  
 

 

 
 
 

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten